12,5 jaar getrouwd, 12,5 jaar gescheiden Mijn verhaal over liefde, ontrouw en herstel
Op het moment dat ik dit schrijf, vieren collega’s hun 25-jarig huwelijk. Zelf zou ik dat ook vieren dit jaar. Maar mijn leven liep anders. Ik was 12,5 jaar getrouwd en ben nu 12,5 jaar gescheiden. Wat begon als een liefdevolle relatie, eindigde in ontrouw en een vechtscheiding.
Waarom ik dit deel
Ik schrijf dit omdat ik vanuit mijn pijn en ervaringen anderen wil helpen. Ik wil laten zien, ook via het programma Sterke relaties, hoe belangrijk het is om te blijven bouwen aan je relatie. Voor jezelf, je partner en je kinderen. Want als het tussen jullie niet goed zit, kunnen verleidingen van buiten ineens aantrekkelijk worden.
De ontdekking
Ik kwam erachter dat mijn man vreemdging toen ik eens ‘s avonds achter zijn computer zat. Zij stuurde hem toen een bericht. Ik was woedend en teleurgesteld. Ik had altijd gezegd: als hij vreemdgaat, dan moet hij het huis uit. Maar ik kon het niet. Ik dacht alleen maar aan onze kinderen. ‘Als ik dit doorzet, groeien zij op in een gebroken gezin.’ Dat wilde ik hun niet aandoen.
We gingen in therapie
Mijn man bood zijn excuses aan en we besloten samen in therapie te gaan. In een dorp verderop om niet herkend te worden. Maar het hielp niet. Hij kon haar niet loslaten. Zelfs niet toen ik haar vroeg om ons gezin een kans te geven.
Twee jaar lang zweeg ik
Ik vertelde niemand iets over onze relatieproblemen. Mijn grootouders waren allemaal meer dan 55 jaar getrouwd, mijn ouders hadden een goed huwelijk. Hoe vertel je dan dat jouw man een ander heeft? Ik zweeg uit schaamte en angst. Iedereen zag dat ik ongelukkig was, maar niemand vroeg iets. Achteraf denk ik: had ik maar iets gezegd. Dan had ik me minder eenzaam gevoeld.
De bom barst
Na 2 jaar probeerden we opnieuw therapie. Maar na 1 gezamenlijke en 1 individuele sessie zei de therapeut: ‘Het is over’. Mijn man wilde niet meer verder. Hij had zijn keuze al gemaakt. Sterker nog: hij was al bezig om een ander huis in te richten. En ik wist van niets.
De gevolgen
Hoe vertel je het de kinderen?
Samen met de therapeut bespraken we hoe we het de kinderen zouden vertellen. Het advies was: ‘Doe het samen. Zeg dat het niet hun schuld is’. Dat deden we. Maar echt begrijpen deden ze het niet. Ik ben met de kinderen in therapie gegaan. Mijn zoon voelde zich ineens de man in huis. Hij wilde mij beschermen, terwijl hij zelf nog beschermd moest worden. Hij moest gewoon kind kunnen zijn.
Iedereen kiest een kant
Toen we vertelden dat we gingen scheiden, veranderde de wereld om ons heen. Familie, vrienden, gemeenteleden, iedereen leek een kant te kiezen. Zelfs als ze dat niet wilden. Soms werd 1 van ons nog uitgenodigd voor een verjaardag, soms geen van beiden. Als je geen sterk sociaal netwerk hebt, kan het heel eenzaam worden. Juist dan heb je mensen nodig die zonder oordeel naast je staan.
Een nieuw leven opbouwen
Ik bleef in ons huis wonen. De kinderen konden op hun school en sporten blijven. Alles was goed geregeld. Maar van binnen was het zwaar. Elke donderdag bracht ik de kinderen naar mijn ex. Op zondag zag ik ze pas terug. En die andere vrouw ging gezellig met de kinderen op vakantie en vierde samen met hen de feestdagen. Dat kon ik emotioneel niet aan. In die tijd heb ik dingen gezegd waar ik niet trots op ben. Ook waar de kinderen bij waren. Niet handig, niet verstandig. Maar als je het gevoel hebt dat iemand jouw gezin afpakt, dan is netjes communiceren niet het eerste wat lukt.
Leren, loslaten en groeien
Wat ik nodig had
In mijn ogen heeft mijn man nooit echt sorry gezegd. Hij vond dat hij recht had op geluk. Maar ik had het nodig dat hij toegaf dat hij mij pijn had gedaan. Dat hij niet duidelijk had gemaakt wat hij miste in onze relatie. Dat hij het vertrouwen in ons huwelijk en gezin had gebroken. Door samen te werken met Petra van Bodegraven, onze vaste relatietherapeut, leerde ik wat ik nodig had om verder te kunnen.
Geen slachtoffer willen zijn
Hoewel ik erg boos en teleurgesteld was, heb ik me nooit slachtoffer gevoeld. Ik wist: ik moet door. Ik had een baan, een goed stel hersenen en een netwerk. Niet iedereen heeft dat. Daarom: oordeel nooit over een ander. Maar blijf wel geloven in jezelf. Ga werken, al is het een paar uur. Doe vrijwilligerswerk. Kom onder de mensen. Leer iets nieuws. Dat helpt.
Kijk naar jezelf
Als ik nu terugkijk op ons huwelijk, denk ik dat ik beter met mijn man had moeten praten. Vreemdgaan is geen excuus, maar (vaak) een teken dat er iets mist. Intimiteit, aandacht, verbinding. Soms begint het met gedrag dat niet besproken wordt. Een man die altijd werkt. Een vrouw die elk weekend met haar familie bezig is. De ander voelt zich dan niet meer gezien. En dan ontstaat er ruimte. Voor verleiding. Voor afstand.
Vaak willen mensen helemaal niet uit elkaar. Ze groeien uit elkaar omdat ze de verbinding missen. Door dat op tijd te bespreken, kun je veel ellende voorkomen. Zelfs na ontrouw kun je werken aan herstel als je dat allebei wilt. In ons geval was dat niet meer zo. Ik was moegestreden. Hij had al gekozen.
Ik heb geleerd dat ik dingen moet bespreken. Om het samen goed te hebben, maar ook om goed voor mezelf te zorgen. Niet alles hoeft samen. Iedereen heeft zijn eigen ruimte nodig. Maar de basis blijft vertrouwen.
Samen ouders blijven
Toen we uit elkaar gingen, waren onze kinderen nog jong. We waren geen stel meer, maar wel papa en mama. En er was een stiefmoeder. Gevoed door Disneyfilms stond dat woord voor mij gelijk aan: ‘de echte moeder is dood’. Maar ik was er nog. En ik wilde mijn kinderen niet delen. Ik vond het vreselijk. Contact over de kinderen liep alleen via mijn ex. Ik negeerde haar compleet.
Langzaam groeiden we in onze nieuwe rol. Verjaardagen en bijzondere momenten vierden we met alleen papa en mama. We bemoeiden ons niet met elkaars leven. Maar ik wist: er komt een dag dat we samen ergens staan, met nieuwe partners. Bij een diploma-uitreiking, een huwelijk, de geboorte van kleinkinderen.
Toen mijn dochter slaagde voor haar eindexamen, vroeg ze: ‘Mag ik haar ook uitnodigen?’ En ik zei: ‘Ja. Zij heeft er toch ook voor gezorgd dat jij geslaagd bent.’ Dat had ik 12,5 jaar geleden nooit gedacht. We zijn geen vriendinnen. We zien en spreken elkaar niet. Maar als het belangrijk voor de kinderen is dat ze erbij is. Dan ga ik er niet meer moeilijk over doen. Dat wil niet zeggen dat ik het niet moeilijk vind. Ook ik leer loslaten.
Lessen die ik heb geleerd
Misschien herken je iets van jouw eigen verhaal in wat ik heb gedeeld. Misschien is jouw situatie heel anders. Wat ik heb geleerd, wil ik graag met je delen. Niet als regels, maar als bemoediging. Omdat ik geloof dat er altijd hoop is. En dat je, met Gods hulp, stappen kunt zetten – hoe klein ook.
Als je relatie begint te wankelen
- Wees eerlijk over je relatieproblemen. Praat erover, ook als het moeilijk is.
- Blijf praten. Stilte maakt afstand. Eerlijkheid brengt verbinding.
- Durf kwetsbaar te zijn. Schaamte houd je stil, maar delen brengt steun.
- Zoek hulp als je er samen niet uitkomt. Een therapeut kan helpen om dingen helder te krijgen.
- Geef niet te snel op. In een nieuwe relatie neem je jezelf mee. Die is niet altijd beter.
- Geef je eigen fouten toe. Niemand is perfect. Ook jij hebt een rol in wat er misging.
Als je relatie eindigt
- Je mag rouwen. Ook/juist als jij niet koos voor de breuk, is het verlies echt.
- Laat elkaar los. Geef ruimte om tot rust te komen, ook als dat tijd kost.
- Wees respectvol naar elkaar. Een vechtscheiding doet iedereen pijn.
- Maak duidelijke afspraken over de kinderen. Zij mogen geen onderdeel worden van de scheiding.
- Kinderen hebben beide ouders nodig. Laat je pijn niet hun last worden.
Om alleen verder te kunnen
- Zorg goed voor jezelf. Herstel kost energie. Neem die tijd, zonder schuldgevoel.
- Vergeving kost tijd. Je hoeft niet alles meteen los te laten, maar blijf openstaan voor groei.
- Een nieuwe liefde is geen oplossing voor oude pijn. Eerst helen, dan pas opnieuw beginnen.
- Neem God mee in je proces. Bid om kracht, rust en wijsheid. Hij is erbij, ook als jij het niet voelt.
- Je bent niet alleen. Veel stellen hebben het moeilijk. Door te delen help je anderen.