De rol van de kerk bij relatieproblemen

De laatste periode dat ik als pastoraal ouderling actief was, bestond mijn huisbezoekwijk uit veel jonge gezinnen. Hij en zij waren twee, drie vier jaar getrouwd. Steevast stelde ik de vraag of het leuk was om getrouwd te zijn. Immers, je leeft ernaar toe, je spaart ervoor, wilt je leven samen delen en als het dan zover is, wat dan? ‘Ja, het valt ons niet mee, we vinden het best pittig,’ herinner ik me als rode draad in de antwoorden. ‘Het leven vraagt veel, we proberen één avond in de week samen thuis te zijn.’ Deze insteek maakt het mogelijk in de veiligheid en intimiteit van een huiskamer van hart tot hart te spreken over de zegen, de waarde en de betekenis van het huwelijk. Die roeping heeft de kerk.

Waar man en vrouw in opofferende liefde naar elkaar en naar anderen samen oud worden, zijn ze de beste ambassadeurs van het huwelijk zoals God het bedoelde. Onderschat de waarde van het zien van hun trouwe zorg en verdiepte liefde voor kleinkinderen niet. Hun levensverhalen mag de kerk zichtbaar maken.

Maar…, niet vanzelf gaat dit goed. Het huwelijk is zo essentieel dat het de relatie van Jezus Christus met Zijn kinderen verbeeldt. De Zoon van God heeft Zijn liefde getoond in het offer dat Hij bracht, Hij legde Zijn status af en ging het werk van een slaaf doen. Dat is zelfopoffering, waardoor we vandaag tegen elke man en vrouw zeggen: ‘Doe voor je levenspartner wat God voor jou deed, toen Hij Zijn Zoon schonk.’ Die dienstbaarheid mag de kerk – al aan de jongeren op de catechese! – leren. Een predikant vertelde me sinds enige tijd in elk huwelijksgesprek de vraag te stellen: ‘Ben jij bereid voor de ander een offer, offers te gaan brengen?’ De Amerikaanse dominee Tim Keller spreekt over ‘toewijding aan de heiliging van de ander’.

Als christen mag je laten zien dat er meer is dan zelfontplooiing, in onze samenleving een belangrijk begrip. Als je huwelijk niet spannend meer is, dient Second Love zich aan, een site die gehuwden uitnodigt tot overspel. Waar reclame een dagelijkse druppel gif kan zijn, zegt de kerk dat we tot wederzijdse ontplooiing komen door wederzijdse opoffering. Dat vraagt op weg naar en in het huwelijk onderling gesprek, communicatie. Als jongeren dat thuis niet leerden of zelfs een verkeerd voorbeeld zagen, mag de kerk hierin een steentje bijdragen. Leren om gevoelens te uiten, leren om je hart te openen, leren om de ander te waarderen.

Zo is de kerk ‘aan de voorkant’ actief. Dat is zoveel vruchtbaarder dan pastoraat in de gebrokenheid – hoe nodig dit ook kan zijn.

Ook interessant

• Vergoeding psychosociale hulp
  Ook voor christelijke relatietherapie 
• Zorgen voor elkaar
  Alles over relatietherapie